بیاد برادر عزیزم مهندس علی اکبر ( روحش شاد )

 

رخ دیدار یار

 

تا که امشب آمدی در خواب من                          

                       خنده کردی بر دل بی تاب من

بوی تو قلب منو آرام کرد                                   

                                      ا شکهای وحشی ام را رام کرد                       

          

       خانه ی تنگ دلم گلزار شد                                     

                   مهربانی در دلم تکرار شد

بعد از این ای مهربانتر از بهار                       

                              مثل یک آهوی تنها و بی قرا ر 

من به دشت یاد تو رو میکنم                       

                       جای پای تو را  بو میکنم   

 

 

 

ای خدا

 

ای خدا من به کسی کاری ندارم                                                          

                           ولی  زخم از همه کس خوردن شده کارم

 

از غریب که وصله جونه                                                                 

                   پشت پا خوردن و مردن شده کارم

                                    

کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد                                                     

           باعث رنج و فریبم نمیشد   

                

آخر هوشیاری غم بزرگیه                                                        

           کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد 

 

بعضی ها قد همه چی رو زدن                                             

             بعضی ها اسیر اقبال بدن  

 

اون بالا نشستی گوش کن ای خدا                                          

             چه عذابیه به دنیا آومدن

 

کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد                                           

            باعث رنج و فریبم نمیشد

 

آخر هوشیاری  غم بزرگیه                                                 

                        کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد 

 

هر جا که پا میزارم ،هر کجا که میروم                                      

                   پیش چشمانم میبینم حلقه دا ری را

 

ای خدا من خودم هیچ نمیدونم                                                   

                   چرا هر گل پیش چشمام میشه خاری

 

کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد                                          

                      مرگ تدریجی شده هستی برام  

 

نقش خنده دیگه مرده رو لبام    

  ای خدا چرا هر کسی از راه میرسه میکنه چاه  دورنگی پیش پام

 

 

 

فراموشی تلخ

 

چگونه فراموشت کنم تو را که با نیامدنت 

تمامی اسمها برایم بیگانه شده اند که روزم را گرفتی و شب را برای من چو دیوی ترسناک ساختی . چگونه فراموشت کنم ، که درس عاشقی را به من آموختی  و عشق را برایم تعبیر کردی .

تو را دوست میدارم و هرگز فراموشت نمیکنم  .

اسمت را در کنار قلبم حک میکنم ویادت را ، در جلوی ذهنم وچهرات را ،در زیر پلکهایم ....

 

 

تنهایی

 

تنهایم در این کویر زندگی  . خسته ام ، خسته تر از  گرد بادهای بی رحم زندگی .

ای طلسم غمها و بی وفاییها شکسته شوید  .

من و امثاله من منتظرند ای خورشید زیبای عشق ، طلوع کن و

خواهش میکنم به همه  معنی عشق واقعی را بیاموز .

تنهایی دردیست که علاجی ندارد . بریزید  ای ا شکهای من  هر چند برای انسانهای بی احساس ارزشی ندارد.  بریزید  ای مونس تنهایی هایم ، دوستت دارم چون تنها غمخوار شبهای تنهایم توهستی ..

 

 

 

از محبت دریغ مکن

 

از محبت تلخها شیرین شود           وز محبت مها زرین شود

از محبت دورها صافی شود      وز محبت درد ها شافی  شود 

از محبت خارها گل میشود         وز محبت سرکه هامل میشود

از محبت  دار تختی میشود            وز محبت بار بختی میشود

از محبت سجن گلشن میشود      بی محبت روضه گلخن میشود

از محبت نار نوری میشود           وز محبت دیو حوری میشود

از محبت سنگ روغن میشود          بی محبت موم آهن میشود

از محبت حزن شادی میشود        وز محبت غول هادی میشود

از محبت نیش نوشی میشود        وز محبت شیر موشی میشود

از محبت سقم صحت میشود        وز محبت قهر رحمت میشود

از محبت مرده زنده میشود              وز محبت شاه بنده میشود

این محبت هم نتیجه دانش است     کی گزافه بر چنین تختی نشست

                                                                                              ( مولوی )  

 

 

جدائی

 

ای کاش یا رب آشنائیها نبود           یابه دنبالش جدائیها نبود

یا که او با من نمی شد آشنا          یا مرا از او نمی کردی جدا

جویمش با قلب گریان کو به کو        نقش دل کردم رخ زیبای او

بی تو میسوزد دل بی تاب من     سوز شب خورشید من مهتاب من

ای باد مرا به خانه ام برگردان        مرا از بوی خوشت معطر گردان

صد شاخه گل در دلم منتظراند        بارانی بفرست باغ دلم را تر گردان