به امید دیداری دباره و درد دل با پروردگارم
رخ دیدار یار
تا که امشب آمدی در خواب من
خنده کردی بر دل بی تاب من
بوی تو قلب منو آرام کرد
ا شکهای وحشی ام را رام کرد
خانه ی تنگ دلم گلزار شد
مهربانی در دلم تکرار شد
بعد از این ای مهربانتر از بهار
مثل یک آهوی تنها و بی قرا ر
من به دشت یاد تو رو میکنم
جای پای تو را بو میکنم
ای خدا
ای خدا من به کسی کاری ندارم
ولی زخم از همه کس خوردن شده کارم
از غریب که وصله جونه
پشت پا خوردن و مردن شده کارم
کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد
باعث رنج و فریبم نمیشد
آخر هوشیاری غم بزرگیه
کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد
بعضی ها قد همه چی رو زدن
بعضی ها اسیر اقبال بدن
اون بالا نشستی گوش کن ای خدا
چه عذابیه به دنیا آومدن
کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد
باعث رنج و فریبم نمیشد
آخر هوشیاری غم بزرگیه
کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد
هر جا که پا میزارم ،هر کجا که میروم
پیش چشمانم میبینم حلقه دا ری را
ای خدا من خودم هیچ نمیدونم
چرا هر گل پیش چشمام میشه خاری
کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد
مرگ تدریجی شده هستی برام
نقش خنده دیگه مرده رو لبام
ای خدا چرا هر کسی از راه میرسه میکنه چاه دورنگی پیش پام